Voor de vijfde keer op rij al ging CCT op hoogtestage in de bergen. Dit jaar was gekozen voor een prachtig hotel van Intersoc in Sankt-Moritz in Zwitserland. Je kunt de vraag stellen of dit nu een vakantie vol ontspanning is of een intensieve sportweek. Voor de Cardiab-patiënten gold zeker het tweede, voor de partners het eerste. In elk geval maakten wij van 7 tot 14  september de streek onveilig.

Enkelen waren al een dag op voorhand vertrokken en brachten een nachtje door in de streek van Colmar. En dan druppelde iedereen binnen in het hotel waar nog heel wat streekgenoten aanwezig waren.

Alex was al een weekje tevoren aangekomen om de streek te verkennen en een aantal proefritjes te doen. In de eerste rit op maandag schoof hij ons meteen een stuk van de Malojapas voor de wielen. Als vuurdoop kon dit tellen. Een tiental haarspeldbochten eerst naar beneden en dan weer naar boven. Het was in elk geval een uitstekende opwarming.

Omwille van het onzekere weer stond op dinsdag al de Stelvio geprogrammeerd. Hier hadden we maanden naar uitgekeken. Daarom werden de zenuwen degelijk op de proef gesteld. Voor enkelen was dit voorlopig nog te zwaar. De meesten werden door krampen geplaagd en die konden gaan van plaatselijk naar bijna volledig. Toch raakte iedereen veilig boven, vooral dank zij de volgwagens en de mobilhome.

Op woensdag werd het dan losrijden langs het mooie dorpje Sils Maria. In de namiddag reden we dan naar Livigno in Italië om taxfree te gaan shoppen. Zelfs vonden we daar een goede coiffeur.

Donderdag moest de Berninapas eraan geloven. De mannelijke Stelvio was niet te vergelijken met de zachtaardige meer vrouwelijke Berninapas, die door iedereen zonder problemen beklommen werd.

Het slechte weer van vrijdag deed ons dan maar uitwijken naar het Comomeer. In Colico, bij meer dan 25 graden, vonden we na lang zoeken een zalig fietspad. Dit werd een wandeling om de zure benden weer wat los te rijden.

Zaterdag  was in feite een snipperdag, waarop iedereen zijn keuze kon doen. Toch wilden wij ook nog de Albulapas verkennen. Dit ging even goed als de Bernina, hoewel we in de mist en de regen haast verstijfd bovenkwamen.

Het werd voor de fietsers en de partners een onvergetelijke week, waarin we nog de verjaardag van Monique mochten noteren en de huwelijksverjaardag van Jeannine en Roger.

Veel dank aan de werkgroep, de animatoren Dr. Herssens en Greet, de volgwagens met Karel en Carine, Marina, Rita en nog anderen. En vooral de grote organisator Willy Moons, die alle ritten tot in de puntjes uitgekiend had.

En deze week bewijst nog maar eens dat met de nodige solidariteit en groepsgeest iedereen tot veel meer in staat is dan hij zelf voor mogelijk houdt! Op een gezonde manier! Dank je wel, iedereen!